Van Kalbarri naar Horrocks - 30 november

Na het voeren van de Pelikanen zijn wij weer vertrokken uit Karlbarri. Dat pelikanen voeren doen ze hier al 40 jaar, iedere dag om 8.45 bij het strand tegenover onze camping. Het gaat om wilde pelikanen. Ze weten nooit of ze komen en met hoeveel. Nu waren en 9. Deze pelikanen hingen al een tijdje rond, maar toen er een dame met een emmer aan kwam lopen, holden (nou ja, waggelden) ze daarheen.
Zij vertelde het een en ander over pelikanen en daarna werden 9 mensen gevraagd om naar voren te komen om te voeren. Je krijgt dan een visje, dat je stevig vast moet houden anders gaan de meeuwen er mee vandoor. Op haar sein, gooi je dan je vis naar de dichtstbijzijnde pelikaan. Dan worden andere mensen uitgenodigd om te helpen met voeren. Was leuk om te zien en ook om een visje te werpen.
Daarna zijn we verder naar het zuiden gereden via de kustweg die langs de kliffen van het ‘’Kalbarri National Park’’ loopt. Daar zijn veel uitkijk- en informatiepunten. Mooie route. Bij White Creek stond een heel verhaal over de schipbreuk en muiterij van de Batavia, een Hollands schip op weg naar Indie. Bij deze kust zijn koraal riffen en is het water wild en verraderlijk. Zo’n 85 km zuidelijker is in 1629 de Batavia gezonken, waarbij kapitein Pelsaert met 40 man hulp ging halen met een kleine boot. Van de achterblijvers probeerden muiters onder leiding van Cornelisz de macht over voedsel en water te grijpen en vermoorden vele schipbreukelingen (210 van de 332 mensen zijn overleden/vermoord). De muiters worden later allemaal opgehangen. Twee jonge muiters werden niet opgehangen maar afgezet op de kust. Het verhaal gaat dat deze 2 jonge Hollanders de eerste westerse immigranten waren. Of ze het overleefd hebben, weet niemand. Er zijn geen geschreven verslagen van hoe het hen verging.

In plaats van Geraldton hebben we gekozen voor de kustplaats Horrocks. Zodra we ten zuiden van het Kalbarri National Park waren, veranderde het landschap. Geen woeste kliffen en prikkelstruiken meer, maar een glooiend boerenland. Lijkt een beetje op het midden van Frankrijk in de zomer. Goudgele velden met ronde hooibalen. Verrassend hoor die overgang.

Horrocks is een piepklein kustplaatsje. Er is een caravanpark aan zee (waar wij gestaan hebben), een general store (waar je enkele boodschappen kon doen en eten kon bestellen), en een aantal huizen waar. Verder sportvelden, een botenhelling, een steiger en een golfbaan.
Er stond een harde wind, snorkelen was niet mogelijk, de zee was wild en er was verder weinig te doen. Daarom trekken we morgen weer verder.